"τα κομματια της ψυχης"....

οταν μαζευω τα ξυλα , τα ρεταλια, τα παραπεταμενα, τα βάζω σε μια μερια(σε πολλες μεριες μαλλον) και περιμενω την καταλληλη στιμγη που η εμπνευση (Αλλιωτικη για το καθενα) θα μου υποδειξει την χρηση την σωστη.... απο περσι ειχα μαξεψει απο το ξυλουργειο τα ρεταλια τα κυπαρισσενια (αποστατες σε πορτες καραβίσιες)... τα ειχα σε ενα συρταρι και σκεφτομουν πως μαλλον καποια παιδικη κατασκευη θα κανω.... Και σημερα το μεσημερι ξαφνικα ειπα να τα ανασυρω στην επιφανεια και να αποτυπωσω με τον πυρογραφο της ψυχης τα παιδεματα.... κομματια τεσσαρα λοιπον ελαφρων τριμμενα , ισα να φυγει το πολυ το γρετζο... και μια ψυχη στα τεσσερα, εξ ων συννετεθει... ασυμμετρη, να περνει αποστασεις, να χανει ισορροπιες, να ξανασυντηθενται... Ενα παιγνιδι με τα ξυλα... με τα συναισθηματα... με της ψυχης τα κομματια....με της ψυχης το πορτρετο....

τραπεζακι πυρογραφημενο....

 το πιο φευγατο και καλιτεχνικο τραπεζακι μηχανουργειου.

Η κατσκευη πριν απο χρονια του Πανου, οταν εφτιαχνε το μαγαζι... ενα κοντρα πλακε (τραπεζακι , ντουλαπακι???) ποδι ξυλινο και βαση στρογγυλη. Το ειχε βερνικωσει με βερνικι σε χρωμα κοκκινωπο (ορεγκον μαλλον). Ειπα να το τριψω ελαφρως και να φτιαξω μια πυρογραφια.... το οριτζιναλ ξυλο ειχε ασχημα σημαδια απο κακο τριψιμο... ετσι ειπα να δωσω την οψη παλιου παπυρου... δεν εχει χρωμα πουθενα... οπου θελησα να παιξω με σκιες το εκανα με το παλιο το χρωμα του βερνικου... πολυ τριψιμο να ξασπρισει στα πανια και στα συννεφα και ανομοιογενεια στα υπολοιπα.... Τωρα που εφυγαν, μουτζουρες και λαδια και  του τορνου τα ρινισματα, ψαχνουμε μερια / μερος να το μεταφερουμε....