26.2.09

και πίνακες ζωγραφικής αγαπημενοι






Ενίοτε απο τα σκαρπέλα μου με αποσπουν οι λαδομπογίες και τα πινέλα... τα αποτελέσματα κάποιες φορές είναι ικανοποιητικά.


Αγαπώ ιδιαίτερα τις προσωπογραφίες με τιτλο γενικο "των ναυτικών γυναικες"

εκθέσεις και σύντομα βιογραφικό


Αυτό που ξεκίνησε σαν ερασιτεχνική ασχολία με τα χρόνια εξελίχτηκε σε ουσιαστική απασχόληση . Οι κατά καιρούς παραγγελίες ξυλόγλύπτων αλλά κυρίως τα σχόλια είναι μια ώθηση για να συνεχίσω. Όνειρο μου να μπορέσω να δημιουργήσω κάποτε ένα μόνιμο εκθετήριο – κατά προτίμηση πλωτό…
Μέχρι έχουν πραγματοποιηθεί 2 εκθέσεις στην Μαρινα Ζεάς και έπεται συνέχεια.


Βιογραφικό

Τόπος Γέννησης : Αθηνα ( 1971) με Σαμιώτικη Καταγωγή. Από το 1986 μένω μόνιμα στην Λευκάδα. Εδώ μεγαλώνουν και τα δύο μου παιδία ( 13 & 8).
Οικογενειακή κατάσταση : διαζευγμένη
Σπουδές / εργασία :
Πανεπιστημιακές σπουδές σε πεδίο άσχετο… Οικονομολόγος της Βιομηχανικής Πειραιά με κύρια ασχολία εδώ και χρόνια την ναύλωση τουριστικών σκαφών.
Ασχολίες :
Περιστασιακά αρθρογραφώ σε ναυτιλιακά περιοδικά ( Εφοπλιστής , Γιωτιγκ, τουρισμός & θάλασσα).
Μεγάλες αγάπες η λογοτεχνία και η ζωγραφική.
Εκθέσεις ξυλόγλυπτων : Σεπτέμβρης 2007 ( Πειραιάς) & Οκτώβρης 2008

Εργαλεία και σκαρπέλα




Από τον πρώτο τον σουγιά του ατζαμή , κατέληξα να έχω συλλογή εργαλείων με άπειρα σκαρπέλα μικρά για το φινίρισμα ή μεγάλα για τις χοντράδες , χούφτες , ίσια , σγόρμπιες, κοπίδια και χαρακτικά. Ξύλινες – χειροποίητες και πλαστικές ματσόλες , ράσπες και λίμες, χειροπλάνες εκατόχρονες , μικροτροχοι σύγχρονοι, ακόνια και λαδάκονα για τρόχισμα σωστό ( «μέχρι να βγει ο αιθέρας) . Μα πάνω από όλα πολύτιμο και ανεκτίμητο απόκτημα, μια σειρά παλιών και σπάνιων σκαρπέλων - παλιού μάστορα Λευκαδίτη- που περιλαμβάνει μέχρι και ειδικό εργαλείο για την χάραξη όπλων.

"ηταν κάποτε καράβια"






Μνεία ξεχωριστή σε αυτά που -«Ήταν κάποτε καράβια»
Σανίδες σπασμένες , θαλασσόξύλα ταλαιπωρημένα ..Κομμάτια ξύλου που η θάλασσα ξέβρασε στην ακτή, ξυλάρμενα του Αιγαίου , καραβοτσακίσματα και μέρη καραβιών άτυχων που το κύμα σμίλεψε και η αλμύρα πότισε…ξύλα με αλλοτινά χαμένα μεγαλεία , που θέλησα με άλλο τρόπο να ξαναζωντάνεψω . Το νερό τα μαλάκωσε αρκετά , και οι σκλήδες τους δύσκολα τρίβονταν, τα βράχια τα τσάκισαν και τους αλλαξαν το σχήμα, καθιστώντας αδύνατή την ξυλογλυπτική, όχι όμως και την ζωγραφική ή την πυρογραφία, το χάραγμα ( με την τεχνική των παλιών φαλαινοθηρών – χάραξη και εμποτισμός με σινική μελάνη ) ή την χρήση τους ως διακοσμητικά συμπληρωματικά με θραύσματα κεραμικών μαζεμένα στις ακτογραμμές.

Ξυλα και λοιπά υλικά





Αρχικά ιδέα δεν είχα για τα ξύλα τις ιδιότητες του, την αφή και την ζωντάνια του. Αργότερα, εμπειρικά ήρθε η τεχνογνωσία. Ξεχώρισαν από το χρώμα, τα νερά, τους ρόζους ακόμη και την μυρωδιά. Φανέρωσαν μυστικά : όπως για την σκόνη την άρρωστη της Αφρικής που κρύβετε στους κορμούς του Ιροκο – ξύλο δύσκολο και σκληρό , μα με χρώμα χρυσό που με το πέρασμα του χρόνο σκουραίνει …
Η οξιά , σκληρή , κοκκινωπή , που δεν μασάει μα όταν είναι από την καρδία , θέλει να βράσει σε νερό να μαλακώσει.
Το Πεύκο το γιαννιώτικο που λένε πως δεν ενδείκνυται γιατί όσο και να το λείανεις πάντα θα πετά ακίδες.

Η κερασιά – από τα καλύτερα και αγαπημένα - που την ώρα του τριψίματος μυρίζει φρούτο,
Το κυπαρίσσι ,που δίνει χρώματα χρυσά λαμπερά αλλά σκίζει. Δεκαετίες μετά ακόμα θα μυρίζει ρετσίνι,
Η φτελιά (καραγάτσι) με την σκληρή κατακόκκινη καρδία , η δυσεύρετη αλλά άκρως ανθεκτική μουριά (σκαμνία).
Ο ευκάλυπτος που όταν είναι νεροπιωμένος ( «κοντα από ποτάμι να τον βρεις» δεν ανοίγει και κρατά αιώνες.
Το ξύλο της ροδιάς ( με το ωραιότερο των χρωμάτων) που όμως δεν δουλεύεται γιατί μόλις το χτυπήσει το φως του ήλιου γίνεται κομμάτια.
Η σκουρόχρωμη καρυδιά, ξύλο που σε προκαλεί να δημιουργήσεις .
Και ακόμα δεσποτακι, ρουπάκι ( δρυς), μαόνι και ορεγκον ,κορμοί και κλαριά δάφνής, ρίζες σχίνου, μπρατζόλια ελίας.
Μυστικά για τις εποχές τις κατάλληλες να κοπούν οι κορμοί, τις φάσεις του φεγγαριού, τους μήνες : Νοέμβρη , Δεκέμβρη μήνα κατά του παλιούς.
Πρώτες ύλες λοιπόν από καρνάγια, σκάφη, ξυλουργία, ξεχορδιστήρια, κορμοί ξεβρασμένοι στην αμμουδιά. Κάθε κομμάτι ξύλου , κάπου , κάποτε σε κάτι θα μεταμορφωθεί…

λουλούδια και κλάρες






μια νότα στεριανή, μοτίβα που κοσμούσαν και διακοσμούσαν τα ξυλόγλυπτα των καραβιών της εποχής

αλογα και άτια




Πήγασοι και θαλασσινά - και όχι μόνο - περήφανα άτια.

Σε ξύλο σκαλισμένα ή με πυρογραφία χαραγμενα.

μυθοι θαλασσινοι & δελφίνια








Μύθοι και τέρατα θαλασσινά που ορίζουν τα κύματα και τις τύχες των καραβιών.





Δελφίνια, οιωνοί και τύχης σημάδια.

25.2.09

γοργόνες και σείρηνες...







Γοργόνες , σειρήνες πλανεύτρες, αποκύημα της φαντασίας των ναυτικών, της νοσταλγίας τους για την παρουσία γυναίκας, απαλλαγμένες από στεριανά φτιασίδια, προσαρμοσμένες και αφομοιωμένες με την θάλασσα .

Φτιαγμενες σε ξύλα- ρεταλια καραβίσια και σκληρά, καποια αδόκιμα για ξυλογλυπτική ... όπως ιρόκο, ευκάλυπτος , φτελία

για επικοινωνία....

για σχόλια γράψτε εμαιλ info@aegeotissa.gr

και άλλα καράβια αγαπημένα

το εξώφυλλο του βιβλίου επισκεπτών του "αιγαιώτισσα ΙΙ" -basswood

σε ξύλο καστανίας η μάλλον φλουδα...

και ακόμα περισσότερα καράβια μου στο λεύκωμα του flirck

ξυλόγλυπτα καραβια




Κύρια και βασική πηγή έμπνευσης : σκαριά ελληνικά αλλά και αλλοτινών εποχών ποντοπόρα. Πλώρες περήφανες , πρύμες καλοτάξιδες, αρματωσιές σχοινένιες, κύματα αδάμαστα, αρμάδες και ναυμαχίες . Πειρατικά, ψαροκάικα , κάθε λογής μικρό ή μεγάλο πλεούμενο.

η αρχή...


Η ώθηση υπήρχε μάλλον ανέκαθέν .Το μεράκι το ίδιο. Το ταλέντο υπέβοσκέ άγνωστο για αρκετά χρόνια , κρυμμένο και πλήρως ανεκμετάλλευτο. Γνώσεις και διδασκαλίες δεν υπήρξαν, μόνο τα βασικά. «Ετσι να πιάσεις το σκαρπέλο» , «πάντα με τα νερά του θα πηγαίνεις»…
Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να αποτυπώσω σε ξύλο, να δώσω σχήμα ,μορφή και ψυχή σε οτιδήποτε μου κεντρίζει την φαντασία, με ταξιδεύει ή κάνει να ονειροπολώ και να νοσταλγώ .
Η θεματολογία άκρως ελληνική και ναυτική .Κάθε σχέδιο καραβιού, ακρόπρωρο, γκραβούρα, σκίτσο, αποτυπώνεται πρόχειρα με μολύβι . Το ξύλο με τα νερά του, είναι αυτό που οδηγεί ,διαμορφώνει , αλλάζει και τέλος και να δίνει ψυχή και μορφή στο χειροποίητο ξυλόγλύπτο.

24.2.09

ξυλόγλυπτες δημιουργίες



«Χειροποίητη Ναυτική ξυλογλυπτική – Ταξίδι τέχνης στο χρόνο»


Ήταν η ανάγκη για ταξίδι αέναο – έστω και νοητό,
Ήταν η αγάπη για την ζεστασιά του ξύλου – ενός υλικού ζωντανού, που μιλά στη καρδία απευθείας,
Ήταν το ακόμη μεγαλύτερο πάθος για οτιδήποτε ναυτικό, για κάθετι θαλασσινό,
Ήταν τέλος μια μάλλον απέλπιδα προσπάθεια «προστασίας» μια παράδοσης, μια τέχνης βαθιά Ελληνικής.

Σαλπάρισα λοιπόν με την βοήθεια των ξύλων μου, των σκαρπέλων μου και των σκαριφιμάτων μου , για ένα αλλιώτικο ταξίδι, για πλόες σε θάλασσες μάκρυνες και άγνωστες , σε στεριές αλαργινές και ανεξερεύνητες ,σε καιρούς περασμένους και μακρινούς …

Τότε που στα πελάγη βασίλευαν μπρίκια εμπορικά, καραβόσκαρα περήφανα, γαλέρες αρματωμένες, σκούνες θαλασσοπόρων , ψαράδων λατίνια, οπλισμένα κουρσάρικα και πειρατών γολέτες …

Εκεί που τις θάλασσες όριζε ο Ποσειδώνας, τα κύματα κυβερνούσε ο Τρίτωνας, στα βράχια πρόσμεναν οι γοργόνες και στα δίχτυα τους οι σειρήνες τους ναυτικούς τύλιγαν…

Όταν η στεριά στους θαλασσινούς φάνταζε νοσταλγικά ως η μακρινή Ιθάκη, και η θάλασσα στους στεριανούς ήτανε πιο οικεία και λιγότερο απρόσιτη…

Μύθοι, παραδόσεις και σκαριά ξαναζωνταμένα με το χέρι πάνω σε ξύλο , ως υπενθύμιση και ως ανάμνήση μιας ναυτικής παράδοσης που ανεπιστρεπτί χάθηκε…μιας τέχνης – ξυλογλυπτικής- που δύσκολα πλέον βρίσκει συνεχιστές.