είναι κάποια έργα - ιδιαίτερα τα πρωτα μου- που αν και τα αγαπώ πλόυ δεν με ικανοποιουν ιδιατερα, τουλαχιστον δεν αποδίδουν σε όποιον τα βλέπει αυτό πυ θα ήθελα εγώ να υποδήλώνουν. Μπορει βέβαια εγώ να το εισπρατω αλλα εναν τρίτο τον αφήνουν αδιαφόρο.
Τώρα που δεν εχω άμεσα την πίεση την χρονική των εκθέσεων, έριξα μια δέυτερη διεξοδική ματιά στα ξυλόγλυπτα και αποφασισα ότι δεν με ικανοποιεί να το αλλάξω... Εδωσα , βάθος, λεπτομέρια, σε κάποιοα άλλαξα ριξικά τις γραμμες, γενικά οτι δεν μου έκανε κλικ το διόρθωνα.
Το πρωτο απο το εργα που ρετουσαρισα είναι το "καραβάκι του έρωτα" . στη φωτογραφία δεν ειναι εμφανή τα σημάδι των αλλαγών, ομως τώρα μου αρέσει περισσότερο. Πιο ώριμο και λιγότερο βιαστικό...
Γιατί εχω αυτό το κακό... οταν παθίαζομε με ένα ξυλόγλυπτο, αδημονώ να το τελιώσω, να δώ το σχεδιο να ξεπηδα απο το ξύλο, έτσι που καποιες σημαντικές λεπτομέριες τις παρακάμπτω με αποτέλεσμα βιαστικό...
τώρα όμως που εχει κατασταλάξει η αδημονία και η ανυπομπνησία μου, μπρορω να ασχολήθω πιο ποιοτικά με το ξύλο... Και η δευτερη αυτή ματία είναι λυτρωτική...
Τίτλος : "του έρωτα πλεουμενο"
Σειρά: ξυλόγλυπτα καραβια
ξύλο : Οξυα
αρ. αντ.: 1/1
έτος : 2005
