ζωγραφική πάνω σε ξύλο παλιο

ζωγραφική πάνω σε ξύλο παλιο
Originally uploaded by AEGEOTISSA

Ζωγραφιά με σινική μελανη πάνω σε κομματι ξύλου παλιου της θαλασσας - μαζεμένο στα διαβασιδια στο Καστρο της Λευκάδας.. διαφημιση ατμοπλοιων των αρχων του προηγούμενου αιώνα.

Τίτλος- "state lines"
Σειρά- :steamships"
ξύλο- ξυλάρμενο - κόντρα πλακέ
χρώμα - ΣΙνική μελάνη
αρ.αντ. - 1/1
ετος - 2008 (Δεκ)

ss malolo, σινικη πανω σε κομματι ευκαλυπτου

ss malolo, σινικη πανω σε κομματι ευκαλυπτου
Originally uploaded by AEGEOTISSA

ξύλο απο ναυπήγηση , ρετάλι που περίσσεψε και παραλίγο να πεταχτεί... το ξυλο αφου πηρε τη κλιση τη φυσικη του, τρίφτηκε και στην συνεχεία με σινικλη μελάνη ζωγραφισα ένα παλιο ατμόπλοιο του 1926 από αφίσα της εποχής

Τίτλος- "ss Malolo"
Σειρά- :steamships"
ξύλο- ευκάλυπτος
χρώμα - Σινική μελάνη
αρ.αντ. - 1/1
ετος - 2008 (Δεκ)

βότσαλα της ακροθαλασσιάς ζωγραφιστά

stones - blue
Originally uploaded by AEGEOTISSA

Είναι κάποιες πετρούλες , κάτι βότσαλα της παραλίας που με την αφή ή με το σχήμα τους σε προκαλούν να τα μαζέψεις, να δημιουργήσεις πάνω τους...Η έμπνευση της στιγμής με οδήγησε να ζωγραφίζω λουλούδια και νούφαρα σε τόνους μπλέ... άλλη φόρα με διάθεση πιο ζωντανή τα λουλούδια είχαν χρώμα ζωηρά, κόκκινα κίτρινα και πράσινα... όταν δε μου λείπει η θάλασσα και το ταξίδι, τότε σειρά έχουν τα καραβάκια...

Εργαλεία και σκαρπέλα

Από τον πρώτο τον σουγιά του ατζαμή , κατέληξα να έχω συλλογή εργαλείων με άπειρα σκαρπέλα μικρά για το φινίρισμα ή μεγάλα για τις χοντράδες , χούφτες , ίσια , σγόρμπιες, κοπίδια και χαρακτικά. Ξύλινες – χειροποίητες και πλαστικές ματσόλες , ράσπες και λίμες, χειροπλάνες εκατόχρονες , μικροτροχοι σύγχρονοι, ακόνια και λαδάκονα για τρόχισμα σωστό ( «μέχρι να βγει ο αιθέρας) . Μα πάνω από όλα πολύτιμο και ανεκτίμητο απόκτημα, μια σειρά παλιών και σπάνιων σκαρπέλων - παλιού μάστορα Λευκαδίτη- που περιλαμβάνει μέχρι και ειδικό εργαλείο για την χάραξη όπλων.

Ξυλα και λοιπά υλικά

Αρχικά ιδέα δεν είχα για τα ξύλα τις ιδιότητες του, την αφή και την ζωντάνια του. Αργότερα, εμπειρικά ήρθε η τεχνογνωσία. Ξεχώρισαν από το χρώμα, τα νερά, τους ρόζους ακόμη και την μυρωδιά. Φανέρωσαν μυστικά : όπως για την σκόνη την άρρωστη της Αφρικής που κρύβετε στους κορμούς του Ιροκο – ξύλο δύσκολο και σκληρό , μα με χρώμα χρυσό που με το πέρασμα του χρόνο σκουραίνει …
Η οξιά , σκληρή , κοκκινωπή , που δεν μασάει μα όταν είναι από την καρδία , θέλει να βράσει σε νερό να μαλακώσει.
Το Πεύκο το γιαννιώτικο που λένε πως δεν ενδείκνυται γιατί όσο και να το λείανεις πάντα θα πετά ακίδες.

Η κερασιά – από τα καλύτερα και αγαπημένα - που την ώρα του τριψίματος μυρίζει φρούτο,
Το κυπαρίσσι ,που δίνει χρώματα χρυσά λαμπερά αλλά σκίζει. Δεκαετίες μετά ακόμα θα μυρίζει ρετσίνι,
Η φτελιά (καραγάτσι) με την σκληρή κατακόκκινη καρδία , η δυσεύρετη αλλά άκρως ανθεκτική μουριά (σκαμνία).
Ο ευκάλυπτος που όταν είναι νεροπιωμένος ( «κοντα από ποτάμι να τον βρεις» δεν ανοίγει και κρατά αιώνες.
Το ξύλο της ροδιάς ( με το ωραιότερο των χρωμάτων) που όμως δεν δουλεύεται γιατί μόλις το χτυπήσει το φως του ήλιου γίνεται κομμάτια.
Η σκουρόχρωμη καρυδιά, ξύλο που σε προκαλεί να δημιουργήσεις .
Και ακόμα δεσποτακι, ρουπάκι ( δρυς), μαόνι και ορεγκον ,κορμοί και κλαριά δάφνής, ρίζες σχίνου, μπρατζόλια ελίας.
Μυστικά για τις εποχές τις κατάλληλες να κοπούν οι κορμοί, τις φάσεις του φεγγαριού, τους μήνες : Νοέμβρη , Δεκέμβρη μήνα κατά του παλιούς.
Πρώτες ύλες λοιπόν από καρνάγια, σκάφη, ξυλουργία, ξεχορδιστήρια, κορμοί ξεβρασμένοι στην αμμουδιά. Κάθε κομμάτι ξύλου , κάπου , κάποτε σε κάτι θα μεταμορφωθεί…

γοργόνες και σείρηνες...

Γοργόνες , σειρήνες πλανεύτρες, αποκύημα της φαντασίας των ναυτικών, της νοσταλγίας τους για την παρουσία γυναίκας, απαλλαγμένες από στεριανά φτιασίδια, προσαρμοσμένες και αφομοιωμένες με την θάλασσα .

Φτιαγμενες σε ξύλα- ρεταλια καραβίσια και σκληρά, καποια αδόκιμα για ξυλογλυπτική ... όπως ιρόκο, ευκάλυπτος , φτελία

ξυλόγλυπτα καραβια

Κύρια και βασική πηγή έμπνευσης : σκαριά ελληνικά αλλά και αλλοτινών εποχών ποντοπόρα. Πλώρες περήφανες , πρύμες καλοτάξιδες, αρματωσιές σχοινένιες, κύματα αδάμαστα, αρμάδες και ναυμαχίες . Πειρατικά, ψαροκάικα , κάθε λογής μικρό ή μεγάλο πλεούμενο.

η αρχή...

Η ώθηση υπήρχε μάλλον ανέκαθέν .Το μεράκι το ίδιο. Το ταλέντο υπέβοσκέ άγνωστο για αρκετά χρόνια , κρυμμένο και πλήρως ανεκμετάλλευτο. Γνώσεις και διδασκαλίες δεν υπήρξαν, μόνο τα βασικά. «Ετσι να πιάσεις το σκαρπέλο» , «πάντα με τα νερά του θα πηγαίνεις»…
Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να αποτυπώσω σε ξύλο, να δώσω σχήμα ,μορφή και ψυχή σε οτιδήποτε μου κεντρίζει την φαντασία, με ταξιδεύει ή κάνει να ονειροπολώ και να νοσταλγώ .
Η θεματολογία άκρως ελληνική και ναυτική .Κάθε σχέδιο καραβιού, ακρόπρωρο, γκραβούρα, σκίτσο, αποτυπώνεται πρόχειρα με μολύβι . Το ξύλο με τα νερά του, είναι αυτό που οδηγεί ,διαμορφώνει , αλλάζει και τέλος και να δίνει ψυχή και μορφή στο χειροποίητο ξυλόγλύπτο.

ξυλόγλυπτες δημιουργίες

«Χειροποίητη Ναυτική ξυλογλυπτική – Ταξίδι τέχνης στο χρόνο»


Ήταν η ανάγκη για ταξίδι αέναο – έστω και νοητό,
Ήταν η αγάπη για την ζεστασιά του ξύλου – ενός υλικού ζωντανού, που μιλά στη καρδία απευθείας,
Ήταν το ακόμη μεγαλύτερο πάθος για οτιδήποτε ναυτικό, για κάθετι θαλασσινό,
Ήταν τέλος μια μάλλον απέλπιδα προσπάθεια «προστασίας» μια παράδοσης, μια τέχνης βαθιά Ελληνικής.

Σαλπάρισα λοιπόν με την βοήθεια των ξύλων μου, των σκαρπέλων μου και των σκαριφιμάτων μου , για ένα αλλιώτικο ταξίδι, για πλόες σε θάλασσες μάκρυνες και άγνωστες , σε στεριές αλαργινές και ανεξερεύνητες ,σε καιρούς περασμένους και μακρινούς …

Τότε που στα πελάγη βασίλευαν μπρίκια εμπορικά, καραβόσκαρα περήφανα, γαλέρες αρματωμένες, σκούνες θαλασσοπόρων , ψαράδων λατίνια, οπλισμένα κουρσάρικα και πειρατών γολέτες …

Εκεί που τις θάλασσες όριζε ο Ποσειδώνας, τα κύματα κυβερνούσε ο Τρίτωνας, στα βράχια πρόσμεναν οι γοργόνες και στα δίχτυα τους οι σειρήνες τους ναυτικούς τύλιγαν…

Όταν η στεριά στους θαλασσινούς φάνταζε νοσταλγικά ως η μακρινή Ιθάκη, και η θάλασσα στους στεριανούς ήτανε πιο οικεία και λιγότερο απρόσιτη…

Μύθοι, παραδόσεις και σκαριά ξαναζωνταμένα με το χέρι πάνω σε ξύλο , ως υπενθύμιση και ως ανάμνήση μιας ναυτικής παράδοσης που ανεπιστρεπτί χάθηκε…μιας τέχνης – ξυλογλυπτικής- που δύσκολα πλέον βρίσκει συνεχιστές.